Zanim kupisz psa...

Co kilka tygodni w mediach pojawia się informacja o kolejnej zlikwidowanej pseudohodowli.
Świat obiegają wtedy zdjęcia brudnych, chorych zwierząt trzymanych w strasznych warunkach. W ten sposób wytworzył się obraz pseudohodowli.
Większość moich znajomych uważa, że jeżeli w domu, z którego chcą wziąć pieska jest czysto, właściciele opowiadają o swojej miłości do zwierząt to wszystko jest w porządku. Kilka lat temu tak się nacięłam.
Od dzieciństwa marzyłam o yorku. Pewnie nie ma osoby, która nie kojarzy psów rasy Yorkshire Terrier. Przez kilka lat zbierałam na mojego czworonożnego pupila. Zbierałam puszki, makulaturę i oddawałam do skupu. Każdy grosz odkładałam do skarbonki. Pewnego dnia moje marzenie się spełniło. W gazecie znalazłam ogłoszenie o yorkach. Pojechałam razem z rodzicami po naszego nowego domownika. Pani od której kupiłam szczeniaczka opowiedziała mi jak mam się nim zajmować, jak lubi się bawić itp. Pokazała mi rodziców suczki. W domu miała 4 dorosłe yorki. Wszystkie wyglądały na zdrowe i radosne psiaki. Nic nie wzbudziło naszych podejrzeń. Zabraliśmy maluszka ze sobą. Misia szybko skradła serca wszystkich domowników (tych psich też). Byłam nią zachwycona i bardzo cieszyłam się, że spełniło się moje marzenie.
Po kilku miesiącach okazało się, że coś jest nie tak. Misia słabo przybierała na wadze, miała napady padaczkowe. Miała gorsze i lepsze dni. Po kilku latach weterynarz powiedział mi, że jej rodzice byli zbyt blisko spokrewnieni.
Nie pomyślałam wtedy, żeby gdzieś zgłosić tą hodowlę. Nie miałam takiej wiedzy co teraz.
Skupiłam się na tym, żeby Misi zapewnić jak najlepsze życie. Była chora, ale uważałam, że nie zasługuje na to, żeby ją odrzucić. Misia spędziła z nami 5 lat. Na końcu była już bardzo słaba. Pewnego majowego dnia nie obudziła się. Bardzo za nią tęsknię.
Od kilku lat obowiązuje ustawa, która miała na celu likwidację takich miejsc. Jak grzyby po deszczu zaczęły powstawać stowarzyszenia hodowców psów i kotów. Pseudohodowcy pod płaszczykiem legalnych związków hodowlanych sprzedają zwierzęta. Wśród nich na pewno są uczciwi ludzie, którzy z różnych powodów nie zapisali się do Związku Kynologicznego. Jednak ja do takich stowarzyszeń nie mam zaufania.
Mam nadzieję, że historia moja i mojej psiej przyjaciółki pozwoli komuś uniknąć łez, bólu i rozczarowania. Moją czujność uśpiło to, że wielu moich znajomych kupowało swoje psy z takich ogłoszeń. Od nikogo nie usłyszałam, że coś jest nie tak.
Na koniec moja rada:
Zanim kupisz psa zastanów się od kogo go bierzesz...